در اکثر موارد سندرم داون به ارث ارتباطی ندارد و نقص در تقسیم سلولی در دوران رشد اولیه جنین رخ می دهد. لازم به ذکر است سندرم داون جابه جایی ممکن است از والدین به کودک منتقل شود اما تنها 3 تا 4 درصد موارد ابتلا به سندرم داون، از نوع سندروم داون جابه جایی بوده که از میان آن ها، تعداد محدودی آن را از یکی از پدر یا مادر خود به ارث برده اند.
علائم سندرم داون
نوزادان مبتلا به سندرم داون معمولا با علائم زیر شناخته می شوند:
- صورت صاف و مسطح
- سر و گوش کوچک
- گردن کوتاه
- زبان بیرون آمده از دهان
- نگاه چشم متمایل به بالا
- غیرطبیعی بودن گوش ها
- عضلات ضعیف
کودک مبتلا به سندرم داون هنگام تولد ممکن است سایز مشابه کودکان معمولی داشته باشد اما رشد او بعد از تولد کندتر از سایر کودکان خواهد بود.
این کودکان معمولا از اختلال رشدی خفیف یا متوسط رنج می برند و رشد روحی و اجتماعی آن ها با تاخیر همراه خواهد بود. نشانه های رفتاری سندرم داون به صورت زیر است:
- رفتار تنش زا و غیر قابل پیش بینی
- تشخیص ضعیف
- توجه و تمرکز محدود
- دیر یادگیری